Deli Orhan

Hikâyeyi ben yaşamadım, ama anlatan o kadar güzel anlattı ki, yaşamış kadar oldum. O yüzden anlatanın anlattığı gibi ve yaşamış gibi anlatacağım.

Yalova’da AKAL Tekstil o zamanlar KARTOPU El Örgü yünlerini yapıyor. Ülkede acayip satıyor. Bütün kadınlar da kazak örmeye sarmış durumda. Bugün bile anlayabilmiş değilim kadınların niye iki tane şişi eline alıp örgü ördüğünü.

Ancak tüm kadınlar zombiler gibi kazak örüyordu. Kartopu markasına bir rakip yoktu ama ihracatta bir rakip vardı. Rakip bize çok yakın oturuyordu. Orhangazi’de Ormo, namı diğer Deli Orhan tüm dünyaya ihracat yapıyordu.

Tekstil fabrikalarında çok işçi çalışır. Bu işçilerin büyük bölümü kadındır. Tekstil her zaman zordur ve zor işleri kadınlar erkeklerden daha iyi yaparlar. Ama kadın kadındır, ve erkek te erkektir. O yüzden kadın işçileri tekstil fabrikalarında her zaman kadınlar işe alır. Kadın işçi işe alınacaksa bir kadın tarafından verilen karar, bir erkek tarafından verilen karadan daha doğrudur. Bizim karar vericimiz eğitim şefimiz Şenay hanımdı. Onun sayesinde Nuran’ı kazandım. En iyi çalışanlarımdan biriydi. Şenay hanımdan öğrendiklerim sayesinde, Gül katıldı bana. İş ile ilgili cinsiyetsiz düşünmeyi öğrendim.

Bizde tüm kadın işçileri Şenay hanım seçerken, deli Orhan tüm kadın işçileri şahsen kendisi işe alıyordu.

Kendisi niye böyle yaptığını açık yüreğiyle şöyle anlattı.

Bir detayı anlatmam lazım.

Kocaman bir odası vardı. Abartmadan anlatayım.

Oda 7 metre genişliğinde, 15 metre derinliğinde. İşe alınacak işçi 14 metre uzaktaki kapıdan giriyor. Deli Orhan, “Gel kızım” diyor, kızcağız bir 10 metre yürüyor masanı önüne yaklaşmak için. Adını soyadını soruyor, annesini babasını soruyor, kız dili döndüğünce cevaplıyor. Sonra odanın dibinde duran sehpada duran sigara ve çakmağını getirmesini istiyor kızdan. Kız doğal olarak sehpaya gidip deli Orhan’ın sigarasını ve çakmağını alıp getiriyor.

Deli Orhan kızın yürüyüşüne bakıyor. Eğer terliklerini sürüyüp yürüyorsa işe almıyor, rap rap yürüyorsa işe alıyor.

İlk düşündüğüm “Manyak bu herif!” oldu.

Fakat kaydetmişim tecrübesini…

Hikâyeyi kaydedeli 30 yıl oldu. 30 yıldır kadın işçilerin topuklarına bakıyorum. Terliklerini sürüyerek yürüyen kadın çalışanların performanslarından hiç memnun olmadım ve rap rap yürüyenler hiçbir zaman yüzümü yere baktırtmadı.

Ben de deli miyim?